Je zou kunnen denken dat veel van jezelf houden een egoïstische houding is. Eigenlijk is het misschien wel zo dat we te weinig van ons houden omdat we denken dat dit niet mag. Maar van wie mag dat dan niet? Van onszelf niet? Van de maatschappij niet? Ben je opgegroeid met het idee dat je er altijd voor anderen moet zijn? Maar hoe kan je van een ander houden als je niet van jezelf houdt?
Als mensen weinig zelfliefde hebben, hebben ze het gevoel dat er een puzzelstukje ontbreekt. Ze proberen het misschien ergens anders te vinden, maar de stukjes die ze vinden passen nooit in de lege ruimte die ze voelen. Niet iedereen houdt evenveel van zichzelf, alhoewel dit wel vanzelfsprekend lijkt. Dit komt vooral doordat mensen te streng en te kritisch zijn voor zichzelf. Op social media wordt er vaak een perfecte wereld gecreëerd door anderen. Je ziet de mooiste plaatjes van perfecte levens voorbij komen. Als jouw wereld niet zo perfect lijkt daarbij, maakt het ons onzeker en doet onze eigen wereld verbleken bij die van de ander. Dit geeft een deuk in je zelfvertrouwen.
Zelfliefde is voor veel mensen een lastig punt. Voor HSP-ers, die door hun grote empathie gericht zijn op anderen, in plaats van op zichzelf, is zelfliefde altijd moeilijk. Maar wat is zelfliefde dan eigenlijk? Zelfliefde is wat mij betreft een vereiste om echt gelukkig te zijn. Zelfliefde betekent houden van jezelf, wat er ook gebeurt en wat jij ook doet. Zelfliefde betekent je ware zelf, je echte zelf, zijn. Zelfliefde betekent dat je liefdevol naar jezelf bent. Zelfliefde betekent dat je jouw grenzen bewaakt.
Voor een narcist is zelfliefde geen probleem. Een narcist houdt in de basis alleen van zichzelf. Alhoewel het ook de vraag is of dit echt zo is. Zit er geen grote onzekerheid onder? Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat hier wel een grote kern van waarheid in zit. Narcisme heb ik altijd een interessant fenomeen gevonden. In veel van mijn vorige relaties speelde narcisme een grote rol. Ik als HSP-er en hij als narcist. Veel narcisten en hoog sensitieven krijgen trouwens vaak een relatie met elkaar. Hoe kan dit, vraag ik mij dan weer af. Ik denk dat zo’n relatie ' schijn' veilig voelt voor HSP-er. De narcistische partner voelt snel als sterk aan, als ‘een rots in de branding’, Deze persoon blijft vaak wél bij zichzelf. Een HSP-er heeft daar meestal erg veel moeite mee. En als er een gebrek aan empathie is, kan de narcistische partner in een relatie zelfs in zijn manipulatie op het gevoel van een HSP-er inspelen. Een narcist heeft een groot gebrek aan empathie, grootheidswaanzin en behoefte aan bewondering. Een HSP-er die onzeker is en weinig eigenwaarde heeft en weinig zelfliefde, kan zich binnen een relatie met een narcist zelfverzekerd voelen. Hij of zij kan zich mee laten voeren in de wereld van de narcist. Maar uiteindelijk is deze relatie natuurlijk niet gebaseerd op liefde maar op drijfzand. De HSP-er verliest zichzelf in deze destructieve relatie. Het beste wat een HSP-er dan kan doen, is zijn of haar eigen pad gaan volgen.
Wat kun je dan wel doen om de ware liefde te vinden? Een liefde begint bij jezelf, met liefde voor jezelf. Iets wat je niet bezit kun je namelijk ook niet weggeven. Liefde voor jezelf is uitdragen dat jij evenveel waarde toevoegt aan deze wereld als een ander. Je moet daarin nooit verantwoordelijkheid nemen voor het geluk van de ander.
Er is op dit moment iemand die van mij houdt. En als hij daar mee ophoudt, dan kan ik dat altijd zelf nog. Wat ik leerde in de afgelopen periode is dat ik dus écht van mezelf moest gaan houden. Die liefde stroomt nu binnen. Door hem, maar nog meer door mij. Ik ontdekte dat geluk en liefde al lang aanwezig was in mij. Ik hoef het alleen maar op te roepen en de juiste keuzes te maken.
Als laatste vraag ik mij af… Wat betekent zelfliefde voor jou? Ervaar jij zelfliefde? Of (nog) niet?
Reactie plaatsen
Reacties